Zachtjes gaan de paardenvoetjes

Mijn 5 December 2011,

omdat ik zo zwaar teleurgesteld was in Sinterklaas dit jaar, heb ik zijn staf
afgepakt, hem daarmee van zijn paard gehaakt, zijn mijter over zijn oren
getrokken en ben er zelf mooi op gaan zitten, dat zal hem leren!!!!

Hop, hop, hop, paardje in galop.......

nou deze dus helemaal niet! Ik dacht heerlijk, lekker galopperen langs het strand,
lekker de wind door m'n haar, ook niet want we moesten verplicht een cap op.
Maar meet Geneva! We waren met z'n 5e, een stel uit Canada, een stel uit Japan,
waarvan het meisje voor het eerst ging paardrijden. Vier bruine paardjes en 1 witte,
die ik toe gewezen kreeg. Paste ook perfect bij mij haarkleur! Geneva dus, die het
al niet prettig vond dat ik op haar rug ging zitten, oren plat en druk happend naar
haar verzorger, nou dat wordt wat dacht ik. Paard slaat op hol, Peet ligt er naast en verzorger moet haar gaan vangen. Eerste stuk hield de verzorger haar vast want
Geneva had honger en wilde alleen maar van het gras eten, ik haar wat proberen
aan tedrijven en hup, daar ging haar kont omhoog...... Pittig paardje maar verzorger
vertelde me dat ze niet zo van aansporen hield en dan gaat bokken.... Ach echt? En ze
gaat alleen sneller lopen als je kikkikkik geluiden maakt, okay, goed om teweten dus
wij weer verder. Maar hoeveel kikkikkik geluidjes is ook maakte, Geneva had een mind
of her own en vond het rustig stappen volgens mij wel prima. Ik, omdat je dat zo gewend
bent weer wat aansporen, en hup daar ging die kont weer omhoog. Ow ja, niet aansporen!
Heerlijk op haar dooie akkertje liep Geneva verder, ik werd zelfs in gehaald door Japanse
meisje met nul ervaring. Toch nog een dat kikkikkik geluid proberen dan, nou niks, nakkes,
nada. De verzorger had dat door en ging zelf wat rennen, toen kwam er wat meer
beweging in Geneva en draafde ze een stukje maar als de verzorger weer ging lopen, liep
zij met hem mee. In die tijd moest de verzorger haar wel steeds in de gaten houden
want ze bleef happen naar de baas. Ja, zei hij, het is niet z'n vriendelijk paard, ze wil me
altijd bijten en je kan ook niet achter haar langs lopen want als ze de kans krijgt, krijg ik
een trap met het voetje..... Na 1.5 uur waren we weer bij de stallen, wel als laatste maar
ik heb me vermaakt, na afloop een lekkere lunch met schitterend mooi uitzicht.

Ook ben ik weer wezen snorkelen, maar dan bij eilandjes vlak bij Sanur, eerste stop was
om tekijken of we de Manta's konden zien, ik had echt geen flauw idee waar ze het over
hadden maar dacht, dat zal wel iets moois zijn, ze waren er zo enthousiast over?????
Nou, ik heb ze gezien hoor, Reuze roggen, en goh wat was dat mooi zeg, denk dat die ene
wel een doorsnee had van 4 meter, echt zo gaaf. En ze lijken zo rustig tezwemmen, nou
ik probeerde hem/haar bij tehouden maar dat ging me toch echt niet lukken, ik was
aardig buiten adem. Later ook nog 2 kleinere gezien en die waren iets dichter bij,
geweldige beesten trouwens, het is zo mooi onderwater. Tijd voor een lunch, ik voelde
me een beetje misselijk, of omdat ik niet echt van die zeebenen heb of misschien omdat
ik niet echt een goed ontbijt naar binnen had gewerkt. Maar de lunch had me goed gedaan
en vertrokken wij weer naar een ander eiland om de vissen en het koraal te bekijken,
ook dat is toch wel heel erg mooi hoor, al die kleuren van het koraal, die vissen, hele
scholen. Onder water is het echt net zo mooi als boven. Na een uur te hebben rond
gedobberd werden we weer netjes afgezet bij de kust van Sanur met weer een ervaring
rijker.......